Isabel Olivia Lavigne

Konu: Isabel Olivia Lavigne Perş. Tem. 24, 2008 8:26 pm

Adı ve Soyadı: Isabel Olivia Lavigne

Yaşı: 24

Mesleği: Adaya düşmeden önce modeldi.

Sevdikleri:

Asil bir poz vermek, gülümsemek, şarkı söylemek, dansetmek, üzgün olan insanları neşelendirmeye çalışmak, sürekli pozitif olmak, çevresine yararlı olabilmek ve 'bir işe yaramak', aşk, değer, adalet, önem, inanç, hırs, zeka, aura...

Sevmedikleri:

Kin, nefret, adaletsizlik, akılsız davranma, bakımsızlık, kendine değer vermeme, negatif ve negatif düşünen insanlar, sürekli ağlayanlar, dirençsiz çok kolay bir darbede kişiliği yıkılan ikiyüzlü insanlar...

Özgeçmiş:

Isabel, 1980 yılında Kanada'nın Ottawa şehrinde gözlerini dünyaya açtı. Her zaman için çok güzel bir çocukluk geçirmişti. Annesi ve babasının Kanada'nın en zenginlerden gelme ihtimali de bunu sağlayan en temel nedendir zaten. Etrafında hep güzelliğiyle ve sevecenliğiyle tanındı. Kardeşi olmadığı için hafif şımarık yetişmiş olsa da bu özelliğinden kesinlikle yoksundur, yani şımarık değildir. İrade sahibi güçlü bir kişidir, kolay kolay yıkılmaz bir kişiliğe sahiptir. Bunun sebebi de hayatın kendisine kattığı etkenlerdir.

Tam yirmi yaşına bastığı zaman büyük bir modellik ajansıyla anlaştı. O günden sonra kesinlikle 'şansı dönmüştü.' Yoğun para sahibi kısaca milyarder oldu verdiği pozlar sayesinde, güzelliği onu sürekli liderliğe taşımıştı. Ailesine elinden geldiğince yardım etmeye çalıştı fakat babasının ölümü üzerine yıkıldı. Tüm ajanslarla, parayla pulla olan ilişkisini kesti ve Oceanic 815 seferinden pahalı da olsa bir bilet aldı. Babasının yaşadığı yer yani Amerika'ya doğru uçarken başına neler geleceğinden fazlasıyla habersizdi.

Örnek Rp:

Uçağa hızlıca binerken haliyle fazlasıyla üzgün ve bitkindi. Babasının ölüm haberi üzerine resmen yıkılıvermişti. Ne yapacağını bile bilemiyordu, kafası durmuştu sadece. Duygusal çöküntü vücudunun tüm damarlarında kendisini hissettiriyordu. Tüm acelesiyle bir koltuğa kendini atarken yanlış yere oturduğunu farketti. Hızla yeniden koltuk numarasına bakarken sonunda doğru yerine geçti ve gözlerinin dolmaya başladığını hissetti. Hızla onları silmeye çalışırken bir şeyi içeri doğru tıkmaya çalışan adama doğru bakmaya başladı dikkatle. Adam sarışındı ve gözlük takmıştı, anlaşılan bir şeyini sığdıramamıştı, uçaktaki dolabın kapağını kapanması için kırarcasına itiyordu. İstemeden gülerken ne yaptığının farkında bile değildi, kimse bu halde babasının öldüğüne inanmazdı. Yeniden önüne doğru dönerken yanında bir adamın kendi koltuğunun üstündeki uçak bölmesini açmaya çalıştığını farketti. Takım elbise giymiş gibiydi fakat yüzünden üzüntüsü okunuyordu. Ardından ona çarparak geçen yine aynı sarışın adam... Bu sefer gözlüğünü takmamıştı ama sarı saçlarından aynı adam olduğu anlaşılıyordu. Fakat uçağın tuvaletine doğru ilerlediği de kesindi. Tekrar önüne doğru dönerken artık uçuşa geçildiğini farketti. Bir anda gözleri doldu ve ağlamaya başladı. Babasının cesedini görecek olmanın verdiği üzüntü... Tüm vücudunu esir almıştı bu kalkışa. Daha da artıyor ve şiddetleniyordu da. Isabel, düşüncelere dalmışken bir anda uçağın şiddetle sallanmaya başladığını farketti. İstemeden çığlığı bastı. Uçağın arka gövdesi hızla kopuverdi ve böylece uçak ikiye ayrılmış oldu. Feci derecede korkak oluşu, ardı ardına dizilen çığlıklarını engelleyemedi. Sadece önüne uzanmış oksijen verici maskeyi ağzına doğru taktı hızla ve yanındaki bayanın rüzgara kapılıp uçaktan uçmasını dehşetle izledi. Kocaman açılmış iri gözleri böyle bir vahşiliği asla görmeyecekti. Ondan sonra ise koskocaman bir karanlık hakim oldu her yere. Ortam karardı, karardı, karardı...

***

Gözlerini açtığında ilk gördüğü sadece bir kumdu ve öksürdü hızla. Sarı saçlarına bulaşmış kumları silkeleyerek ortalığa göz gezdirmeye çalıştı. Ortası ormanlarla dolu ıssız bir ada... Herkes çığlık çığlığa oradan oraya can havliyle koşuşturuyordu. Çok şişman bir adam ise uçaktaki yiyeceklere bakıyordu. ''Böyle bir yere düştük ve tek düşündükleri şey hala yemek! Obur insanlar, erkekler... İnanamıyorum ya!!'' Şaşkınlıkla ağzından dökülen kelimeyi destekleyen bir sesle kafasını çevirdi. İşte o uçakta gördüğü sarışın adam, yine karşısındaydı. Kendisini tanıtmasına izin vermeden konuşmaya başlamıştı Isabel. ''Ben Isabel. Şey konuşabileceğimi pek sanmıyorum.'' Tanışmanın sırası mıydı? Issız bir adaya düşmüşlerdi ve kendisiyle tanışmak isteyen bireyler görmek gözlerini (!) yaşartıyordu gerçekten. Adam Charlie diye karşılık verince ayağa kalktı ve hızla oradan uzaklaştı adı Charlie olan sarışın adama bakmadan. O anda tam da arkasına düşen uçağın kapısı kendisinin refleks olarak öne doğru zıplamasına neden oldu. Birkaç santim daha yakınına gelseydi ya kolu, ya da bacağı kopacaktı kesin. Korkuyla oradan kaçarken kravat takmış bir adama çarptı. Adamın doktor olduğunu öğrendiği zaman istemeden yine gevezeliği tuttu. ''Hayır sağolun. Bana bir şey olmadı. Sadece korktum, evet k-korktum.'' Adının Jack olduğunu öğrendiği kişiden hızla uzaklaşırken uzaklarda şişmiş karnını tutmakta olan hamile bir kadın gördü. ''Demek adaya bu halde düşenler de var. Yazık!'' İstemeden üzülürken ona doğru ilerlemeye başladı.

Sizin Lost Teoriniz Nedir?: Her şey bilerek oldu, kazazedeler özellikle test edilmek için düşürüldüler. Bence bu hayatta kalma mücadelesi bir nevi simulasyon.

Konu: Geri: Isabel Olivia Lavigne Perş. Tem. 24, 2008 9:02 pm

Güzel bir RP.İyi bir özgeçmiş. Alındın ! İyi Rp'ler...